Her kitabında insan zihnini biraz daha zorlayan Hakan Günday’ın, Kinyas ve Kayra romanında, karakterlerinin kendi içlerinde yaşadığı dünyayı tasvir ederken kullandığı cümleleri, bir ressamın fırça darbelerini anımsatıyor adeta. Yazdığı ilk kitabı olan Kinyas ve Kayra ile edebiyat dünyasına giriş yapan Günday’ın bu eseri, Türkiye’de benzerlerine pek rastlanmayan yeraltı edebiyatının örneklerinden biri. Bizler de bu muhteşem romanı okumanıza vesile olsun diye, kitaptan 20 alıntıyı derledik.
“Aynada kendime bakıyorum bazen. Ve tek kelime etmesem bile vücudum yaşadıklarımı, hayattan ne anladığımı anlatmaya yetiyor. Sağ omuzumda kendi çizdiğim kelebek, beğenmediğim için üzerine attığım çarpı işareti ve altında aynı kelebeğin bir Japon tarafından çok daha iyi işlenmişi. Sol dirseğimin iki parmak yukarısındaki kurşun yarası. Bileklerimdeki otuz dört dikiş. Medeniyeti bir aralar, herkes gibi yaladığımı kanıtlayan apandisit ameliyatımın izi. Ve sırtımı kaplayan, Tanrı’nın yüzü. Bilmiyorum… Hızlı yaşadım. Ama genç ölmekten çok, hızlı yaşlandım! Ama hayattayım.”
“İçimde büyük bir nefret var. Herkese yetecek kadar. Üçüncü Dünya Savaşı’nı çıkartacak kadar. Herkesi öldürecek kadar. Dünyanın havasını indirecek kadar! Bunları yazacak kadar… Nereye kadar? Ölene kadar!”
“Sorarlarsa, ‘Ne iş yaptın bu dünyada?’ diye, rahatça verebilirim yanıtını: Yalnız kaldım. Kalabildim! Altı milyar insanın arasında doğdum. Ve hiçbirine çarpmadan geçtim aralarından…”

“Ve kafam, il olma izni alabilecek kadar kalabalıktı.”
“Ben sadece fazlasıyla ciddiye almıştım, küçükken babamın bana birini üzdüğümde söylediği o sözü. ‘Kendini karşındakinin yerine koy’ ve ilk başlarda bunu o kadar çok yapmıştım ki, bir gün dönüş yolunu yani kendimi bulamadım.”
“Kendimizi bir binanın tepesinden hep beraber boşluğa bırakmayışımızın tek nedeni yarındı. Lotonun çıkma ihtimalini, aşık olunacak insanla tanışma ihtimalini, sonsuz mutluluk ihtimalini içinde barındıran o sihirli sözcük : yarın.”
“Öyle bir çığlık atsam ki dünya çatlasa! Altı milyar insan sağır olsa!”
“Oysa hayat, her bölümünde ayrı bir hikayenin döndüğü neşeli bir dizi değil, sonunda herkesin öldüğü ve katilin bulunamadığı sıkıcı bir filmdi..”
“Yaşayarak intihar etmeyi seçenlere yardım edilemez… Bir stil meselesi. Ya ağzına soktuğun bir 38’lik ya da ölene kadar kendini oksijenle zehirlemek.”
“Her şeyi bildiğim için vasiyetim tek bir cümle olacaktı: Beni yüzüstü gömün. Çünkü yeterince gördüm!”